Mantelzorgers: onzichtbare helden
“Achteraf gezien begon het denk ik al een jaar of vijf geleden. Samen met mijn broer en zus zijn wij er voor mijn moeder. Mijn broer ontfermt zich vooral over haar administratie. Mijn zus en ik wisselen elkaar af. Doen de boodschappen, koken en blijven bij haar wanneer ze eet. Dan is ze niet alleen en houden wij haar in het oog, want ze moet goed eten. Wij hebben natuurlijk ook ons gezin nog, dus we plannen het met elkaar zo goed mogelijk.”
“Mijn broer, zus en ik wonen alle drie vlakbij mijn moeder, wat maakt dat we dit zo kunnen doen. Dat is aan de ene kant natuurlijk heel fijn. Mijn moeder hoeft voorlopig niet weg uit haar eigen vertrouwde omgeving. Het houdt ons wel bezig. Wat als het slechter gaat en ze niet meer thuis kan blijven wonen? Wanneer heeft mijn moeder een verpleeghuis nodig? Wanneer is onze zorg niet meer genoeg? Dat vind ik heel lastig. Want hoe maak je zo’n beslissing voor iemand die zo dichtbij staat? Het niet weten of een beslissing ‘de juiste’ is voor mijn moeder vind ik is het moeilijkste. Ik houd mezelf voor dat als ik heb gehandeld met haar belang voorop, ik mijn best heb gedaan.”
Ik houd mezelf voor dat als ik heb gehandeld met haar belang voorop, ik mijn best heb gedaan.
“Op deze manier zorgen voor mijn moeder heeft zeker zware en moeilijke momenten. Maar op sommige momenten is het ook mooi. Mijn moeder en ik hebben zoveel meer contact dan eerder. Waar ik eerst af en toe op de koffie ging, ben ik nu bijna elke dag bij haar. Soms vertelt zij verhalen over vroeger die ik nog nooit had gehoord. Zo leer ik haar op die momenten nog beter kennen. Elke lach van mijn moeder ervaar ik als waardevol. Haar einde nadert en dat maakt de tijd samen extra waardevol. Ik kijk nu anders naar de kleine geluksmomentjes in het leven, ik waardeer ze zoveel meer”
Op 10 november is het de Dag van de Mantelzorg. Een dag waarop we bewust extra omkijken naar degenen die 24 uur per dag, zeven dagen in de week en 365 per jaar zorgen voor een ernstig zieke of beperkte naaste. Want dat is zwaar werk en gebeurt vaak zonder dat dat aan de buitenkant aan iemand af te zien is. Pia zorgt, samen met haar broer en zus, voor haar moeder, bij wie twee jaar geleden de ziekte van Alzheimers vastgesteld is.
Debbies verhaal
Goede gesprekken en gezelligheid In het wijkcentrum van Molenvliet, wat beheerd wordt door stichting Sinar Maluku, worden elke dag activiteiten georganiseerd. Denk aan een speelcafé, bingo, de uitgaansclub, lekkere lunches, de bijbelclub, een kaartavond en de crea-ochtenden. Iedereen is hier welkom om mee te doen en op die manier onder de mensen te komen. Ook als je niet in Molenvliet woont. Debbie is sinds twee jaar vrijwilliger bij het wijkcentrum. “Ik werd gevraagd om een creatieve workshop te geven. Ondanks dat ik al heel lang in Molenvliet woon had ik hier nog nooit een stap over de drempel gezet. Maar meteen voelde ik me thuis. Je wordt hier geaccepteerd zoals je bent. Je wordt hier gezien en er is aandacht voor iedereen. Na die workshop ging ik helpen met de crea-ochtenden en de lunch. En al snel nam ik, samen met mijn man Richard, het beheer van het gebouw op me. Elke dag openen en sluiten we het gebouw. We zetten koffie, maken schoon en geven mensen aandacht. Ooit werkte ik bij de Hema, maar toen ik werd afgekeurd kwam ik thuis te zitten. Hier kan ik op mijn eigen tempo werken en ga ik zitten als het niet meer gaat. Ik ben zo blij dat ik op deze manier weer onder de mensen ben.” Ik ben zo blij dat ik op deze manier weer onder de mensen ben! “We zijn hier met zo’n tien vrijwilligers. Zij zijn meer dan collega’s. We letten op elkaar en ook op onze vaste bezoekers. Als we iemand even niet zien gaan we langs om te kijken of alles goed is. En als er sneeuw ligt halen we mensen die slecht ter been zijn van huis op. Het is ontzettend dankbaar werk!” Stichting Sinar Maluku heeft een bestuur dat uit drie personen bestaat. Met hen overlegt Debbie de activiteiten die ze wil plannen. Via facebook, de website en het prikbord in de supermarkt wordt het programma bekendgemaakt. Kijk gerust eens om de hoek bij een van de activiteiten of schuif eens aan voor een kopje koffie. Een goed gesprek en wat gezelligheid vind je er gegarandeerd! Ook zin om deel te nemen aan een activiteit? Of wil je vrijwilliger worden? Je bent meer dan welkom. Zie www.sinarmaluku.nl of mail voor info naar [email protected] Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal