Mantelzorgers: onzichtbare helden

“Achteraf gezien begon het denk ik al een jaar of vijf geleden. Samen met mijn broer en zus zijn wij er voor mijn moeder. Mijn broer ontfermt zich vooral over haar administratie. Mijn zus en ik wisselen elkaar af. Doen de boodschappen, koken en blijven bij haar wanneer ze eet. Dan is ze niet alleen en houden wij haar in het oog, want ze moet goed eten. Wij hebben natuurlijk ook ons gezin nog, dus we plannen het met elkaar zo goed mogelijk.”

“Mijn broer, zus en ik wonen alle drie vlakbij mijn moeder, wat maakt dat we dit zo kunnen doen. Dat is aan de ene kant natuurlijk heel fijn. Mijn moeder hoeft voorlopig niet weg uit haar eigen vertrouwde omgeving. Het houdt ons wel bezig. Wat als het slechter gaat en ze niet meer thuis kan blijven wonen? Wanneer heeft mijn moeder een verpleeghuis nodig? Wanneer is onze zorg niet meer genoeg? Dat vind ik heel lastig. Want hoe maak je zo’n beslissing voor iemand die zo dichtbij staat? Het niet weten of een beslissing ‘de juiste’ is voor mijn moeder vind ik is het moeilijkste. Ik houd mezelf voor dat als ik heb gehandeld met haar belang voorop, ik mijn best heb gedaan.”

“Op deze manier zorgen voor mijn moeder heeft zeker zware en moeilijke momenten. Maar op sommige momenten is het ook mooi. Mijn moeder en ik hebben zoveel meer contact dan eerder. Waar ik eerst af en toe op de koffie ging, ben ik nu bijna elke dag bij haar. Soms vertelt zij verhalen over vroeger die ik nog nooit had gehoord. Zo leer ik haar op die momenten nog beter kennen. Elke lach van mijn moeder ervaar ik als waardevol. Haar einde nadert en dat maakt de tijd samen extra waardevol. Ik kijk nu anders naar de kleine geluksmomentjes in het leven, ik waardeer ze zoveel meer”

Op 10 november is het de Dag van de Mantelzorg. Een dag waarop we bewust extra omkijken naar degenen die 24 uur per dag, zeven dagen in de week en 365 per jaar zorgen voor een ernstig zieke of beperkte naaste. Want dat is zwaar werk en gebeurt vaak zonder dat dat aan de buitenkant aan iemand af te zien is. Pia zorgt, samen met haar broer en zus, voor haar moeder, bij wie twee jaar geleden de ziekte van Alzheimers vastgesteld is.